به گزارش سینماپرس، زمان اندکی به پایان دولت نهم باقی مانده است. حدود یک سال و نیم است که به دلیل شیوع کرونا و در پی آن، تعطیلی سالن‌های تئاتر مشکلات اهالی تئاتر دو چندان شده است. در این میان برای آشنا شدن با مشکلات این حوزه به سراغ چند تن از اهالی هنر رفتیم. آنان در ابتدا معضلات را شناسایی کردند و راهکارهای خود را با ما در میان گذاشتند. در ادامه خواسته‌های آنان از رییس جمهور آینده را می‌خوانیم.

داوود فتحعلی بیگی، پیشکسوت تئاتر و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگاران جوان، درباره معضلات تئاتر و انتظار از رئیس جمهور آینده گفت: در بسیاری از مکان‌ها از جمله تهران و شهرستان‌ها مکان مناسبی برای اجرای تئاتر وجود ندارند. در همه مکان‌های دنیا دولت و شهرداری از توسعه تئاتر حمایت مالی می‌کنند. باید این اتفاق در کشور ما هم رقم بخورد.

وی افزود: دولت باید امکانات اجرای تئاتر فاخر و مردم گرا که مفاهیم انسانی و منطقی را رواج می‌دهد، در اختیار قرار دهد. زیرا ممکن است به دلیل عدم تامین هزینه‌ها توسط دولت برای طراحی صحنه، بسیاری به سراغ متن‌های فاخر نروند. باید از فارغ التحصیلان تئاتر حمایت مادی شود، زیرا امرارمعاش بسیاری از اهالی تئاتر از برگزاری تئاتر است. متاسفانه برخی از مسئولان تئاتر را همانند سنگ‌پا در دکان بقالی می‌دانند و صرفا تئاتر در فرهنگ این مملکت حکم جور بودن جنس را دارد.

ایجاد برنامه اقتصادی و تشکیل مدرسه برای جذب نخبگان تئاتر و سینما

محمد قنبری، نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما در گفت‌وگو با خبرنگاران جوان، درباره نیازهای جامعه تئاتر گفت: اولین کاری که رئیس مرکز هنرهای نمایشی آینده باید انجام دهد نگارش یک برنامه مدون اقتصادی برای جمع آوری منابع، در حوزه سرمایه‌گذاری تولید و تبلیغات آثار نمایشی در تهران و شهرستان‌ها نسبت به تراکم جمعیت و فعالیت گروه‌ها در آن منطقه است. حتی خودم هم حاضر هستم بدون هیچ چشم داشتی با مدیر مرکز هنرهای نمایشی آینده برای بهتر شدن وضعیت تئاتر مملکت در بحث‌های اقتصادی و غیر اقتصادی کمک کنم. دوم، در حوزه تئاتر و سینما باید مدرسه‌ای برای جذب نخبگان مانند مدرسه فوتبال برای جذب همه اقشار جامعه از جمله کودکان و نوجوانان و جوانان داشته باشیم که باید همین کار در حوزه تئاتر انجام شود.

وی افزود: در هر شهر باید یک سالن تئاتر تخصصی با همکاری استانداری و فرمانداری آن شهر ساخته شود. در تهران سالن تئاتر کم داریم، در شهرستان‌ها نیز باید نسبت به تراکم جمعیت سالن تئاتر و پلاتو برای تمرین وجود داشته باشد و این گونه می‌توانیم نخبه پروری کنیم. نکته دیگر اینکه برای پخش کار سینمایی بیلبورد داریم، اما برای تئاتر بیلبوردی نداریم. مردم باید درگیر کار فرهنگی هنری شوند. با این کار تفکر مردم بیشتر درگیر فرهنگ و هنر می‌شود و آن‌ها رشد فرهنگی پیدا می‌کنند. وزیر ارشاد باید انقلابی در حوزه تئاتر و سینما ایجاد کند. ما در حوزه تئاتر حمایت می‌خواهیم و اینکه در بازبینی آثار کار تسریع شود که ما هم زودتر به سرمایه خودمان برسیم. ششم، ما می‌توانیم به دلیل برخورداری از ادبیات غنی عرفانی، حماسی و پایداری که در تاریخ تمدن ایران (قبل و بعد از اسلام و پس از انقلاب) نگاشته شده از این منابع غنی استفاده کرده و به تولید آثار تئاتری برسانیم و آن‌ها را صادر کنیم.

بگذارند کارمان را بکنیم

نادر نادرپور، مدرس، نویسنده و کارگردان در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره انتظارات از رئیس جمهور آینده گفت: اصل قصه فرهنگ و هنر است، اگر تئاتر وجود نداشته باشد، دین و فرهنگ و سیاست نیز وجود ندارد. وقتی هنری در کشور زنده باشد، جویای احوال هنرمندان باشیم، اتفاقات خوبی برای کشور می‌افتد. در دوران کرونا مردم به هنر پناه بردند، هنرمندان تئاتر برای خنداندن مردم و بالا بردن کیفیت زندگی مردم وارد عمل شدند. امیدوارم دولت بعدی انقدر درگیر سانسور کردن الکی تئاتر نشوند و بگذارد کارمان را بکنیم.

وی افزود: برخی به دنبال خصوصی سازی تئاتر هستند؛ بهتر است از گروه‌های تئاتری حمایت شود و از آن‌ها حداقل سالی یکبار نمایش بخوانند. چهارم، به مسئله بیمه بیکاری و بیمه اهالی تئاتر توجه بیشتری شود. کارت اعتباری هنر یک چسب زخم در مقابل زخم‌های بزرگ است. این همه سال تقاضای ما از شرکت بیمه بود که بیمه بیکاری بدهند، زیرا ممکن است که هنرمندان برای تامین مخارج زندگی به مسیر دیگری کشیده شوند. خواهش می‌کنم به تئاتر به دید یک شغل نگاه کنند، زیرا افراد از این راه امرار معاش می‌کنند.

این هنرمند در ادامه سخنان بیان کرد: باید سالن‌های تئاتر گسترش پیدا کند و محل قرارگیری آن در مناطق باشند که افراد به آن دسترسی داشته باشند. ششم، به تماشاخانه خانه‌های خصوصی توجه خاصی شود، زیرا فرد سرمایه شخصی اش را آورده و باید از آن حمایت شود. گرچه حمایت می‌شود، اما حمایت‌ها اندک است؛ مثلا تماشاخانه‌های که اجاره ۸۰ میلیون تومانی می‌دهند وام ۵ میلیون تومانی از آن‌ها دردی را دوا نمی‌کند.